Politici die willen dat hun land, stad of regio mee gaat in de vaart de volkeren, streven naar internationale allure. Met prachtige werktitels als New York aan de Maas, Rijn of Waal, wordt de Big Apple als ideale voorbeeld genomen. Hoogbouw staat garant voor internationale roem, een plek waar de wereldtop graag bijeenkomt. Nu zijn er twee misvattingen, allereerst is hoogbouw niet voldoende om een wereldstad te realiseren, daar komt wel meer bij kijken en dat kan prima zonder hoogbouw. Ten tweede is het niet New York dat de hoogbouw heeft bedacht, maar Chicago!

Op 8 en 9 oktober 1871 werd Chicago getroffen door een enorme stadsbrand die vanaf het zuidelijke deel van de stad na twee dagen tijd pas doofde in het noorden van de stad. Daarbij werden hele wijken platgebrand, waaronder het oude centrum. Vlak na de brand trof de stad maatregelen om dit te voorkomen, met de belangrijkste maatregel: gebouwen in het centrum moeten in metselwerk uitgevoerd worden. Al snel werd begonnen met de herbouw van de stad. Want, dat is de kracht van een wereldstad, Chicago was een knooppunt geworden in de handel met havens bij Lake Michigan naar Canada en Eerie River naar de Mississippi en de zuidelijke staten en een overslagpunt op het spoornet tussen oost en west en noord en zuid Amerika. Chicago was hét knooppunt voor de Verenigde Staten.

Iedereen wilde een kantoor in het hartje van de stad. Maar ruimtegebrek zorgde ervoor dat de grond duurder werd en de reguliere bebouwing te klein werd voor de uitdijende kantoren. De hoogte werd opgezocht met de eerste wolkenkrabber van Burnham en Root, Montauk Building, een 10 bouwlagen hoog gebouw dat volledig in baksteen werd uitgevoerd. In krap 15 jaar was Chicago het toneel van technologische vernieuwingen in de bouw. Van bakstenen hoogbouw ging men over naar een combinatie van baksteen en gietijzer, van gietijzer en staal naar staal en later staal en beton. De funderingen werden steeds beter, waardoor men uiteindelijk terecht kwam bij een caisson fundering, hierin wordt de grond afgegraven tot de rotsbodem, om daar een mal te bouwen met staal dat wordt volgestort met beton. Gewapend beton werd de basis van de wereldwijde hoogbouw.

Met architecten als Burnham & Root, Adler & Sullivan, Le Baron Jenny en aan het einde Frank Lloyd Wright ontwikkelde zich in Chicago een bijzondere architectuur van technisch hoog niveau en een rijke decoratie met oog voor detail. Ook de ideeën over woningbouw, inrichting en hoe een ideale woonwijk eruit hoort te zien vinden hier hun grondslag.

Vanaf ongeveer 1910 komt de later genoemde First Chicago School tot een einde. Een invloedrijke periode die het stokje overdraagt aan de Europese architecten van het Nieuwe Bouwen in Duitsland, Nederland, Scandinavië, Zwitserland, Engeland en Frankrijk. In deze groep wordt de Duitse architect Ludwig Mies van der Rohe opgeleid aan het Bauhaus. Hij werd zelfs directeur van deze beroemde opleiding aan het begin van de jaren '30. Maar in 1932 kreeg hij een aanbod om in Chicago te doceren en daar verder te gaan. Mies van der Rohe vertrekt naar de Verenigde Staten en komt terecht bij het IIT.

Na de Tweede Wereldoorlog komt onder leiding van Mies van der Rohe en zijn goede vriend Philip Johnson een tweede bloeiperiode voor de architectuur in Chicago, de International Style. Een zeer invloedrijke periode die gekenmerkt wordt door de ontwerpen van Mies van der Rohe in Chicago, zoals de Crown Hall bij het Illinois Institute of Technology (IIT) en floreert als hij de eerste glazen wolkenkrabber ontwerpt en bouwt in New York, het Seagram Building. En in Chicago bouwt men verder met grootse wolkenkrabbers van Skimore Owings & Merrill (ook verantwoordelijk voor de Burj Khalifa in Dubai), Frank O. Gehry (ook bekend van het Guggenheim in Bilbao) en andere bouwwerken dan wolkenkrabbers door Renzo Piano (van het Centre Pompidou in Parijs) en Harry Cobb van Pei Cobb Freed & Partners voor het Hyatt Center in 2005.

Het centrum van Chicago is de kern van de internationale hoogbouw. Dit is dé plek om geinspireerd te raken van de bijzondere architectuur en stedenbouwkundige plannen. Want nu focus ik op de hoogbouw, ook de parken, bijzondere villawijken en buurten zoals Bronzeville, China Town en Boystown geven een bijzonder inkijkje in de Amerikaanse cultuur en het effect van de gebouwde omgeving op onze identiteit. Want juist die wijken laten zien, dat ook laagbouw een internationale allure kan hebben.