In het Museum Hilversum maakte ik eergisteren onverwacht een indrukwekkende reis dwars door China. Een imposante tentoonstelling over de fotografische reis van Ruben Terlou.
Veel van zijn prachtige reportages over dit land had ik al op televisie gezien. Toch is deze tentoonstelling niet zo maar een aftreksel daarvan of een samenvatting. De tentoonstelling is mooi vormgegeven, ruimtelijk overzichtelijk in thema’s ingedeeld. Per onderwerp word je na het lezen van een goed afgepaste en duidelijk verklarende inleidende tekst in de beeldverhalen getrokken. De thema’s als verlangen, begrafenisrituelen, taoïsme, zorg, vrijheid, maakbaarheid en droogte zijn ingebed in zijn pakkende foto’s en filmfragmenten over een andere wereld met wezenlijk andere, culturele patronen, gedachtengoed, overlevingswetten en -mechanismen.
Wat ik aangrijpend vind in deze tentoonstelling is hoe Ruben individu, maatschappij en de impact van de voortschrijdende technologie documenteert en portretteert. Enerzijds kruip je in de huid van een aantal personen met hun rituelen, gebruiken en activiteiten. In foto’s wordt je door hun ogen in hun ziel getrokken, voel je je verbonden door gemeenschappelijke menselijkheid. Anderzijds wordt je geconfronteerd met massaliteit en technologische stuwing waar de belangen van het individu en ook de natuur ondergeschikt zijn of dreigen te worden en waar beiden als het ware geëxploiteerd worden.
“Dwars door China”. Ik kwam een uur voor sluitingstijd binnen, maar feitelijk had ik er gerust een paar uur meer kunnen doorbrengen. Veel stof om na over te denken, ook voor ons hier in Nederland.
De expositie van Ruben Terlou is nog te zien t/m 17 juni 2018 in het Museum Hilversum, Kerkbrink 6, 1211 BX